Jahon taraqqiyotidagi o‘zgarishlar
G‘arbiy Yevropaning ilg‘or mamlakatlarida sanoat ishlab chiqarishning yetakchi tarmog‘iga aylanib bordi. XVI asrning o‘rtalaridan boshlab to‘qimachilik, qog‘oz, shisha ishlab chiqarishda mehnat taqsimoti va qo‘l hunari texnikasiga asoslangan korxona—manufaktura (lotincha manus — qo‘l, faktura — tayyorlash)lar vujudga keldi. XVIII asrning ikkinchi yarmida asbob-uskunalarni harakatga keltiruvchi bug‘ mashinasi (motor) ixtiro qilindi. Natijada asosiy ishlarni mashinalar bajaruvchi fabrika-zavodlar vujudga keldi. Bug‘ mashinasi bilan harakatlanuvchi parovoz, paroxod, cho‘yan va po‘lat oluvchi domna pechlar yaratildi, temiryo’llar qurildi. Yirik boy tabaqalarning tashqi savdodan, mustamlakalardan, manufakturadan orttirgan boyliklari sanoatni rivojlantirish uchun sarmoya sifatida qo‘yildi. Bu sanoatning rivojlanishida muhim omil bo‘ldi. Eng muhimi, xo‘jalik yuritish uchun zarur bo‘lgan mashinalarni ishlab chiqarish yo‘lga qo‘yildi, og‘ir sanoat vujudga keldi.
Biroq bu jarayon jahon mamlakatlarida nihoyatda notekis bordi. Ko‘pgina mamlakatlar, jumladan, o‘zbek xonliklari ham bu jarayondan chetda qolib, taraqqiyotda orqada qolib bordi. Yurtboshimiz Islom Karimov xonliklar davri tarixiga yangicha nazar tashlar ekan, quyidagi savollar bilan murojaat qiladi:
ʻʻNega jahonga Ahmad Farg‘oniy, Muhammad Xorazmiy, Ibn Sino, Abu Rayhon Beruniy, Imom al-Buxoriy, Amir Temur, Ulug‘bek, Alisher Navoiy, Bobur kabi buyuk siymolarni bergan bu millat XVII–XIX asrlarga kelib to shu chog‘gacha erishgan yuksalish darajalaridan tushib ketdi? Nega so‘nggi uch asr mobaynida boshimiz qoloqlikdan chiqmay qoldi? Ajdodlarimizning qattiq qarshiligiga qaramay, chor Rossiyasining o‘lkamizni nisbatan oson zabt etishida ana shu qoloqlikning ham о‘rni bo‘lmaganmikan?ʼʼ
Qoloqlik sabablari
Asrlar davomida bir butun bo‘lib kelgan mamlakatning bir iqtisodiy va ma’naviy-madaniy makonda yashab kelgan aholining uch xonlikka bo‘linib ketishi, xonliklar o‘rtasida tinimsiz davom etgan qarama-qarshiliklar, urushlar mamlakatni umumbashariy taraqqiyot jarayonidan uzilib, rivojlanishda orqada qolishga mahkum etdi. Har bir xonlik ichidagi hokimiyatni egallash uchun ichki kurash, o‘zaro nizo-janjal, ig‘volarning avj olishi viloyat va tumanlar, qolaversa, butun mamlakatni xonavayron qilardi. Xonliklarning asrlar davomida o‘zgarmay kelayotgan davlat idora usuli taraqqiyotga g‘ov bo‘lib qolgandi. Xonliklar o‘rtasidagi o‘zaro urushlar, etnik nizolar urug‘-qabila jamoalarini bir joydan boshqa joylarga ko‘chishini keltirib chiqarardi. Yoki ular zo‘rlik bilan yashab turgan joylaridan ko‘chirilardi. Bu jarayon etnik guruhbozlikni keltirib chiqarardi, aholini bir butun xalq bo‘lib jipslashishiga xalaqit berardi. Davlat darajasida ham, viloyatlar darajasida ham yagona xalq, yagona Vatan tushunchasining qadri anglab olinmadi. Odamlarni, Turkistonni, xalqni birlashtirish g‘oyasi ostida uyushtira oladigan yo‘lboshchi, siyosiy kuch topilmadi. Xonlar va saroy amaldorlari ishlab chiqaruvchi kuchlar rivojiga xalaqit berayotgan eski ishlab chiqarish usulini himoya qilardi. Xonliklarning asosiy boyligi bo‘lgan yerga egalik qilishning, mulkchilikning eski usuli asrlar davomida o‘zgarmasdan kelardi.
Yerning egasi xon edi, xonga alohida xizmat ko‘rsatgan kishilar uchun bir hovuch yer hadya qilinardi. Yerni ijaraga olib ishlovchi dehqon yerning egasi emasdi. Shu boisdan dehqon yerni asrab-avaylashga, uning unumdorligini oshirishga intilmasdi, manfaatdor emasdi. Dehqon yer egasi bo‘lmagani sababli boshqa joylarga ketaverardi. Aholi og‘ir soliqlardan, g‘ayriqonuniy yig‘im va majburiyatlardan azob chekardi. Turmush darajasi past bo‘lib, aholi iste’mol uchun eng zarur bo‘lgan tor doiradagi oddiy buyum va mahsulotlar bilan qanoatlanishga majbur edi. Ishlab chiqarish, asosan, iste’molga yo‘naltirilgan bo‘lib, iqtisodiyotning o‘sishi uchun turtki bo‘lolmasdi. Dehqonchilik nochor ahvolda edi. Yerga ishlov berish o‘sha-o‘sha — bir juft ho‘kiz, so‘qa-omoch darajasida qolib ketgandi. Sug‘orish ishlariga ahamiyat pasayib, sug‘oriladigan yer maydonlari qisqarib borardi. Xonliklarda sanoat ishlari rivojlantirilmadi. Rangli metallar, oltingugurt, marmar, toshko‘mir, neft kabi tabiiy boyliklarga moʻl boʻlgan konlar boʻlsa-da, ularni izlab topish, tog‘-kon ishlarini yodga qo‘yishga e’tiborsizlik qilindi. Oʻlkada yirik daryolar boʻlsa-da, baliqchilikni sanoat darajasiga koʻtarish, kemasozlikni yoʻlga qo‘yishga e’tibor berilmadi. Tovar-pul munosabatlari rivojlantirilmadi. Savdoda hamon mol ayirboshlash tarzi davom etardi. Markaziy Osiyo jahon bozoridan ajralib qolgani ustiga, o‘zaro urushlar tufayli xonliklar o‘rtasida yagona ichki bozor ham tashkil topmagandi.
Qoloqlikning oqibatlari
O‘zbek xonliklarining jahon taraqqiyotidan orqada qolishning oqibati yomon, bo‘ldi. Iqtisodiy qoloqlik va harbiy nochorlik, ijtimoiy-siyosiy beqarorlik Markaziy Osiyoni o‘z tasarrufiga kiritib olishga intilayotgan davlatlarga qo‘l keldi. Abdulla Qodiriy o‘zining ʻʻO‘tkan kunlarʼʼ romanida Yusufbek hoji tilidan quyidagi alamli so‘zlami bayon qiladi: ʻʻMaqsadlari juda ochiq… Bittasi mingboshi bo‘lmoqchi, ikkinchisi Normuhammadning o‘rniga o‘tirmoqchi, uchinchisi yana bir shaharni o‘ziga qaram qilmoqchi. Ittifoqning nima ekanligini, yolg‘iz o‘z manfaati, shaxsiyati yo‘lida bir-birini yeb-ichgan mansabparast, dunyoparast va shuhratparast muttahamlar Turkiston tuprog‘idan yo‘qolmay turib, bizning odam bo‘lishimizga aqlim yetmay qoldi…
Biz shu holatda ketadigan, bir-birimizning tagimizga suv quyadigan bo‘lsak, yaqindirki, podsho istibdodi Turkistonimizni egallarʼʼ. Haqiqatan ham shunday bo‘ldi. Xonliklardagi o‘zaro nizo va urushlar, parokandalik, oxir-oqibat, ularning Rossiya imperiyasi tomonidan istilo etilishi uchun qulay imkoniyat yaratdi.
Buni diqqat bilan o‘qing!
„Bu hayotning shafqatsiz bir qonuniyati bor. Ya’ni tarixning murakkab va hal qiluvchi burilish pallasida har qanday millat va elat о ‘z ahilligi va birdamligini saqlab, о ‘z milliy manfaatlari yo ‘lida qat’iyat bilan turmasa, mas’uliyat va hushyorligini yo‘qotadigan bo‘Isa, oxir-oqibatda о’zining eng katta, tengsiz boyligi bo‘lmish mustaqilligi va ozodligidan judo bo’lishi shubhasiz… Bu achchiq haqiqat barchamizga, ayniqsa, bugun hayotga katta umid va ishonch bilan kirib kelayotgan yoshlarimizga doimo saboq bo’lishi lozim“.